اولین داستانک من، روزی روزگاری صفحه آخر روزنامه همشهری، سال هشتاد و سه!
کتیبه
من و نوستالژی نوشتن
فرامرز نایبی، نویسنده (اگر ریا نباشد!). هر چند راحت تر هستم بگویم دارای تجارب نوشتن. مثل قضیه هنرمند است و کسی که کار هنری می کند.به خودم که می توانم سخت بگیرم! دارای دو دهه تجربه در نوشتن، بیشتر در حوزه های فرهنگی برای چندرسانه غیر مشهور و مشهور، مشق ادبیات ترانه ای. مولف یک کتاب فرهنگ علمی دانشگاهی. معلم های من در موسیقی: استاد مجتبی میرزاده، استاد سینا جهان آبادی
بایگانی
- شهریور ۱۳۹۸ (۱)
- فروردين ۱۳۹۷ (۱)
- آذر ۱۳۹۶ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۲)
- فروردين ۱۳۹۲ (۱)
- بهمن ۱۳۹۱ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۱)
آخرین مطالب
- ۹۸/۰۶/۱۵داستانک
- ۹۶/۰۹/۱۴درد آشنای زمانه
- ۹۵/۰۹/۲۱زادۀ کوه ام آوارۀ ابر (به یاد نیما)
- ۹۵/۰۹/۱۴وصل و هجرم شده یکسان!
- ۹۲/۰۱/۲۷این صدا بدون ساز زیباتر است!
پیوندهای روزانه
